Przyczyny powstawania zęba martwego

Zęby martwe, to takie zęby, które nie posiadają już żywej miazgi, a więc nie docierają już do niego wszelkie substancje odżywcze, krew, tlen, czy bodźce. Najczęstszą przyczyną powstawania zęba martwego jest przede wszystkim próchnica. Aby tak się stało, zwykle próchnica jest przez dłuższy czas nieleczona i wnika głęboko w miazgę zęba. Przenoszone w ten sposób bakterie produkują toksyczne substancje, które stopniowo niszczą miazgę zęba. Początkowo pojawiają się pierwsze objawy takie jak zapalenia miazgi, które można wyleczyć za pomocą leczenia kanałowego pod mikroskopem w gabinecie stomatologicznym.

Jeżeli jednak próchnica wniknie bardzo głęboko zabieg leczenia kanałowego może być niewystarczający, a problem uszkodzonej miazgi nieodwracalny. Warto zauważyć, że na skutek leczenia kanałowego, chore zmiany w miazdze zęba są usuwane, co również prowadzi do tego, że ząb staje się zębem martwym. Różnica polega na tym, że leczenie kanałowe pozwala zatrzymać toksyczne bakterie i leczy ból oraz stany zapalne, dzięki czemu problem nie rozprzestrzenia się na inne zęby i nie zagraża ogólnemu zdrowiu pacjenta. Inną przyczyną powstawania zębów martwych są urazy mechaniczne, np. na skutek upadku, uderzenia lub wybicia zęba. W taki sposób może dojść do zatoru przepływu krwi w miazdze, co doprowadzi do zatrzymania dostępu substancji odżywczych oraz tlenu, a następnie do obumierania miazgi.

Martwy ząb można stosunkowo łatwo rozpoznać. Zwykle zęby martwe ciemnieją, szkliwo staje się matowe, często pojawia się opuchlizna czy ropnie. Fazie obumierania miazgi zwykle towarzyszy przejmujący ból, nadwrażliwość, a nawet gorączka czy dreszcze. W takiej sytuacji należy skontaktować się z lekarzem dentystą.